Bu memleket hiç kimseden çekmedi,
İçimizdeki,
Sütü,
Kanı,
Şerefi,
Haysiyeti,
Bozuklardan çektiği kadar.
Ordu savaştayken,
Siyaset biter.
Söz konusu vatansa, gerisi teferruattır.
Vatanımızı,
Bayrağımızı,
Özgürlüğümüzü,
Can güvenliğimizi,
Tehdit eden,
Vatan hainleriyle,
Onların besleyicileri,
Dost görünümlü,
Düşmanlarımızla,
Ordumuz,
Komutanlarımız,
Mehmetçiklerimiz,
Resmen savaşıyor.
Bize,
Tek vatan,
Tek bayrak,
Tek millet olmamız için,
Bir ve diri olmak düşüyor.
Bazı örümcek kafalılar,
Geçmiş klavyenin başına,
Siyaset yapıyor.
Atalarımız,
Bu toprakları klavye başında değil,
Canlarını ve kanlarını feda ederek kazandı.
Bir somun ekmekle,
Üzüm hoşafıyla,
İnancıyla,
İmanıyla,
Yedi düvele diz çöktürdü.
Bizlere bu cennet vatanı emanet etti.
Bizim kitabımızda,
Vatana ihanet yazmaz.
Sizin ve sizin gibilerin yazıyorsa,
Edirne orada,
Hatay orada,
Pılınızı,
Pırtınızı,
Toplarsınız,
Ülkemizi terk edersiniz.
Yaşım 47,
İki çocuk babasıyım,
Seve seve,
Cepheye gider,
Vatanımıza göz diken,
Hainlerle çarpışırım,
Canım fedadır vatana.
Büyüklerimiz bize,
‘İnsan, kolsuz ve bacaksız yaşar, ancak VATANSIZ yaşayamaz’ı öğretti.
Ya çenenizi kapatın,
Ya da bu ülkeden defolup gidin.
İlerisi veya gerisi yok…