DEĞİŞİM VE SÜRÜ PSİKOLOJİSİ…

İnsan;  değişime, gelişime ve yeni yollar denemeye istekli ve eğilimlidir.

Daha ilk baştan, doğuştan meraklı ve araştırmacıdır. Fakat yaratılış hikmetinin meyvesi olan bu duygular, sonradan öğrenilen, korku dürtüsüyle örselenir.

 Ateşin yaktığını, suyun boğduğunu anladıkça; korkusuz çocuktan; korkan, korkuyu içselleştirmiş ve kalıba girmeyi, biçilen rol içinde kalmayı, emniyet telakki eden canlıya evrilir.

Bu evrilme öyle bir hal alır ki, toplumun veya lider komutlarını yaşanabilinecek tek güvenli liman olarak algılar. Bu sınırlar dışındaki hiçbir şeye tahammül gösterilmez.

İşte tehlikeli burada!

Normal zamanda, tepki verilmeyecek ve hatta takdir edilecek meseleler, kavga ve şiddet için bahane haline getirilir. Hani futbol sahalarının çirkef simaları dışarıda çok iyi adam olur ya…  Onun gibi.

“Sürüdeysen, sen, sen değilsin!”

Farklılaşma öylesi baş döndürücüdür ki, melekten şeytana dönüşüm süreci göz açıp kapama zamanı kadar bile olmaz.

Yâda tam tersi yaşanır…

Sabır gösterilmeyecek şeyler karşısında susulur…  Dilsiz şeytan olunur.

Sorgusuz itaat…

Acı olan; biat edilen şeytanilerin, şeytaniliklerine bahane aramaya gerek bile duyulmaz.

“Lider yaptıysa vardır bir hikmeti” sürünün ortak düşüncesidir.

Sürü düşünmez, itaat eder…

…

Kalabalıkları dürtü ile yönetilme arzusu ilkel kabile şeflerinden, modern, demokrat yönetimlere kadar sürmekte, sürecektir de.

Merkezine toplumu ve toplum çıkarlarını koyduğunu vaaz eden bütün yönetim biçimleri, öznesine lider egosunu koyar. Bu egonun tatminini için en az bedelin ödenmesi ve hatta ödenmemesi arzulanır.

Bu ülküye erişilirken, kalıba sokulan kitlede haz duygularının oluşturulması zorunludur.

Nedir bu haz duyguları?

Madde madde yazmak hazım bozukluğu yaratabilir. Hem ufuk açmak, hem de gereksiz tartışma zemini açmamak adına sadece şunu söyleyeyim.

Allah’tan başka, kutsallaştırılan her şey!