Zonguldak Ticaret Lisesi yıllarımda İsmail Cem’in “Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi” adlı eserini okuma şansı bulmuştum.
Hocamız, cumhuriyet tarihimize de miras kalan geri kalmışlığın fikri analizini yapabilmemiz için bu kitabı tavsiye etmişti.
Sayın Cem’i kaybedeli yıllar oldu; rahmetle anıyorum. Ama aklıma takılan başka şeyler var…
Yaşasaydı, bugün geldiğimiz noktada kaleme alacağı mesele ne olurdu acaba? Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi mi, yoksa Türkiye’de Kirlenme Tarihi mi?
Ahlaki bozulmanın ve finansal kirliliğin ana kolunu yarattığını gördükçe, “Biz ne ara bu kadar kirlendik?” demekten kendimi alamıyorum.
Finans şirketlerine, kara para aklama ve spekülatif işlemlerden elde edilen kazanç iddialarıyla başlatılan soruşturmalar…
……………
Helal kazancın haram işlere akıtılması…
Bahis, kumar… Saymakla bitmiyor.
Ne ara bu kadar kirlendik?
Tıpta bir alan var: “Koruyucu Hekimlik”…
Amacı, hasta yaratmadan hastalığın kendisiyle önceden mücadele etmek olan…
Bataklığı kurutup sıtma ihtimalini ortadan kaldırmak gibi.
Ve belki de bataklığı hiç yaratmamak en doğrusu…
Neden önlemini önceden almadık?
Neden pisliğin, batağın içinde uğraşıyoruz?
Belki de umursamadık!
Veya bu bataklığı dış güçler planlayarak mı içimize soktu?
Dış güçler… evet, evet, dış güçler…
……………
Aklıma gelmişken yazayım dedim:
“İl gider, töre kalır” da, töre giderse ne kalır?
Töre’de görüşme umuduyla…
