Bugünkü yazıma,
Başta,
Başöğretmen,
Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,
Her türlü zorluğa göğüs geren,
Canı pahasına,
Çocuklarımızı geleceğe hazırlayan,
Öğretmenlerimizi,
Saygı ve minnetle anarak başlamak istiyorum.
Öğretmenler,
Geleceğimizin inşasında,
Çimentodur.
Bizi de geleceğe,
Ellerinden öptüğüm,
Sonsuz saygı duyduğum,
Nuray Aydın hazırladı.
Allah razı olsun.
Elbette,
Her meslekte olduğu gibi,
Öğretmenlik mesleğinde,
İstisnada olsa,
Hayırsızlar çıkabiliyor.
Tıpkı,
Öğrencisini dövüp,
Sonra ağıza alınmayacak laflar söyleyen gibi,
Sahte diplomayla,
Çocuklarımıza,
Eğitim ve diploma veren gibi.
Birde,
Girdiği pastanenin duvarındaki,
Saati alarak,
Masada oturan çocuğa verenler gibi.
Olacak iş değil.
Bir öğretmen,
Bu şekilde,
Çocuklara,
Nasıl,
Kötü,
Örnek,
Olabilir?
Akıl-sır ermiyor.
Pastane işletmecisi,
Örnek duygusal davranmamış,
Adli makamlara giderek,
Şikayetçi olmuş.
Öğretmen kılığındaki şahsiyetin,
Geleceğimizin teminatı,
Çocuklarımıza,
Kötü örnek olmasını engellemiş.
Keşke,
Herkes,
Bu cesareti gösterebilseydik.
Bugün,
Bilimde,
Sanatta,
Sporda,
Ekonomide,
Teknolojide,
Gelişmişlikte,
Dünyanın en tepesinde olurduk.
‘Bana dokunmayan yılan bin yaşasın’ dedikçe,
Bu duruma düştük.
Başkasına çuvaldızı batırmadan,
Kendimize iğneyi batırabilseydik,
Kendimizden örnek verelim,
Bakın,
Zonguldak medyasına,
Belden aşağı yazılar,
Birbirine sallamalar,
Öfke,
Kin,
Şiddet,
Her şey var.
Boşuna dememiş atalar,
Balık baştan kokar…
