Her dönem, ürettiğine tapanlar görülmüş; kitle, mahsulün derininde manevi güçler olduğuna inandırılmıştır.
Görsele, temsil ettiği hakikate (!)saygıdan ötürü ibadet edildiği; işin komik hali gizlenerek ve fiyakalı çehreye büründürülerek anlatılır da anlatılır...
Bakınız Putlar tarihi…
Yüzde doksan küsuru Müslüman ülkedeyiz ya…
İnancımız göre puta tapmak haramdır ya…
İbnMâce, Hz. Muhammet’ten şu hadisi naklediyor: “(Ey Kâbe)! Sen ne güzelsin ve kokun da ne güzel! Sen ne yücesin ve saygınlığın da ne yüce! Ancak, Allah’a yemin olsun ki, müminin Allah kadındaki saygınlığı senden daha büyüktür’.
Kabe’den daha da değerlisin insan! İnsan bu ya kıymet bilmez, yine de gider eliyle yaptığına secde eder. Bulanık siyasette yaptığı gibi…
Devlet, insanların kurduğu tüzel kişilik.
Sebep; bireyin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak; kişinin temel hak ve hürriyetlerini korumak, kollamak.
İş makinası gibi.
Görevleri kodlanmış, sınırları da çizilmiş.
Kutsiyeti yok.
İllaki ilahi bir yan aranacaksa alemin efendisine iyi hizmet etmesinden dolayı olabilir. Yani insana hizmet etmiyorsa kıymetsiz…
Dikiş makinasına tapan terzi gördünüz mü?
Makine terziye hizmet ettiği için değerli.
Gerisi demir yığını…
Siyasette öyle olmalıyken, ortaya başka şeyler çıkıyor.
Siyasi diyor ki, ‘Bu iş kutsal, ideal falan’…
Kutsalının aylığı kaç para?
İnançlar ve idealler için para mı alınır?
Vatandaş patron olduğunu sanıyor ya!
Uyanın!
Çalıştırdığından az kazanan patron gördünüz mü?
İşçisi sarayda, kendisi kiralık ev bulamayan kaç iş sahibi vardır?
Ne, seksen milyon mu?
Siyasallaşan toplumda birey kullanılır ama patron olduğunu sanır. Bunun adı iflah olmaz cehalet!
Siyaset için, vatandaş, yönetilmesi gereken sürü; devlet ve devletlular kutsal. Halk kutsallaştırdıklarına secde etmeye zorlanır (Vergiler, ÖTV, MTV, Cezalar).
Bilim kurgu filmlerde, robotların dünyayı istila etmesi, insanı köleleştirmesi ve yok etmesi çokça konu edilmiştir.
Bireyin devlete ve devletlulara esir olması gibi. Tabii ki devlet önemli ve olmalı!
