Elbette,
Her iş zordur.
Risklidir.
Örneğin madencilerimiz,
Ekmek uğruna,
Yerin yedi kat altında,
Canları pahasına,
Kazma-kürek sallıyorlar.
Allah burunlarını kanatmasın.
Biz kendimizi yazmayı sevmeyiz,
Velhasıl bizim işimizde,
Öyle dışarıdan göründüğü ya da konuşulduğu gibi,
Kolay değil.
Takdir ettiğin zaman kimsenin sesi çıkmaz.
Hele bir eleştir.
Başına gelmeyen gelmez.
Sıkıntı yok.
Çiğ yemediğimiz için karnımız ağrımıyor.
Hele ki,
Çalanı,
Çırpanı,
Talanı,
Peşkeşi,
Yazdığımızda,
Kıyamet kopuyor.
Çalan suçsuz,
Çırpan suçsuz,
Talan eden suçsuz,
Peşkeşçiler suçsuz,
Tüm bunları yazan bizler,
Suçluyuz.
Çalanlar,
Çırpanlar,
Talancılar,
Peşkeşçiler,
Akılları sıra,
Bizleri,
Adliyeyle,
Adaletle,
Yargıyla korkutacaklarını sanıyor.
Halt etmişler.
Biz görevimizi yapıyoruz.
Yüce Türk Adaletine güveniyoruz.
Bizim,
Allah korkumuz var,
Bizim kul hakkı korkumuz var,
Bizim tüyü bitmemiş yetim hakkı korkumuz var,
Adaletten,
Tehditten,
Ölümden korkumuz yok.
Paraya tamah edip,
Ezilip-büküleceğimize,
Helalinden kazanır,
Dik ölürüz.
Çalanların,
Çırpanların,
Talancıların,
Peşkeşçilerin,
Korkusu olsaydı,
Zaten o b.k’ları yemezlerdi…
